2 نوع افسردگی چیست و راه های مقابله و درمان افسردگی

افسردگی (دپرشن) که به عنوان یک اختلال خلقی طبقه بندی می شود، یکی از شایع ترین بیماری هاست. این اختلال ممکن است به عنوان احساس غم، اندوه یا خشم توصیف شود که در فعالیت های روزمره فرد مشکل ایجاد می کند.

این اختلال یکی از بیماری های روانشناختی نسبتاً رایج است.

گاهی اوقات افسردگی و غمگین بودن با یکدیگر اشتباه گرفته می‌شوند. اما این اختلال با اندوهی که پس از از دست دادن عزیزان احساس می‌شود یا غم و اندوه پس از یک رویداد آسیب‌زا در زندگی متفاوت است. افسردگی معمولاً شامل بیزاری از خود یا از دست دادن عزت نفس است، در حالی که در غم و اندوه معمولاً این چنین نیست.

افراد افسردگی را به طریق مختلف تجربه می کنند. این بیماری در موارد شدید می‌تواند در کار روزانه فرد اختلال ایجاد کند و در نتیجه باعث از دست رفتن زمان و کاهش بهره‌وری شود. همچنین ممکن است بر روابط و برخی از بیماری های مزمن نیز تأثیر بگذارد.

این اختلال می‌تواند بر روی بیماری هایی مانند: آرتروز، آسم، بیماری قلب و عروقی، سرطان، دیابت، چاقی تاثیر بگذارد و شرایط را بدتر کند.

درک این نکته مهم است که احساس ناراحتی بخشی عادی از زندگی است. حوادث غم انگیز و ناراحت کننده برای همه اتفاق می افتد. اما اگر به طور منظم احساس ناراحتی یا ناامیدی می کنید، ممکن است افسرده باشید و در حال دست و پنجه نرم کردن با این اختلال باشید.

دپرشن، یک وضعیت پزشکی جدی در نظر گرفته می شود که بدون درمان مناسب می تواند بدتر شود.

انواع افسردگی:

بسته به شدت علائم، افسردگی را می توان به دسته های کوچکتری تقسیم کرد. برخی از افراد دوره های خفیف و موقتی را تجربه می کنند، در حالی که برخی دیگر دوره های دپرشن شدید و مداوم را تجربه می کنند.

این اختلال به دو نوع اصلی تقسیم می‌شود: اختلال افسردگی اساسی و اختلال افسردگی مداوم.

اختلال افسردگی اساسی (MDD):

MDD شکل شدیدتر افسردگیست. این اختلال با احساس مداوم غم، ناامیدی و بی ارزشی مشخص می شود که به خودی خود از بین نمی روند.

برای تشخیص این اختلال، باید پنج یا بیشتر از علائم زیر را در یک دوره 2 هفته ای تجربه کنید:

1. احساس افسرده بودن در طول روز
2. از دست دادن علاقه به بیشتر فعالیت های منظم
3. کاهش یا افزایش وزن قابل توجه
4. زیاد خوابیدن یا کم خوابی
5. کند شدن تفکر یا حرکت
6. احساس خستگی یا کم انرژی بودن در اکثر روزها
7. احساس بی ارزشی یا گناه
8. از دست دادن تمرکز یا عدم تصمیم گیری
9. افکار مکرر درباره مرگ یا خودکشی

اختلال افسردگی مداوم (PDD):

PDD  که در گذشته با نام دیس تایمیا شناخته می شد، یک نوع خفیف تر، اما مزمن، افسردگیست.

برای تشخیص این اختلال، فرد علائم را باید حداقل 2 سال تجربه کند. PDD می تواند زندگی شما را بیشتر از MDD تحت تاثیر قرار دهد زیرا مدت طولانی تری ادامه دارد.

علائم عمومی PDD:

1. از دست دادن علاقه به فعالیت های عادی روزانه
2. احساس ناامیدی
3. عدم بهره وری
4. عزت نفس پایین

علائم کلی افسردگی:

افسردگی شدید می تواند علائم مختلفی ایجاد کند. برخی بر خلق و خوی شما و برخی دیگر بر بدن شما تأثیر می گذارند. علائم همچنین ممکن است دائما پدیدار شوند یا بیایند و بروند.

علائم و نشانه های عمومی:
همه افراد مبتلا به دپرشن علائم مشابهی را تجربه نمی کنند. علائم ممکن است از نظر شدت، تعداد دفعات بروز و مدت زمان آنها متفاوت باشند.

اگر تقریباً هر روز به مدت حداقل 2 هفته برخی از علائم و نشانه های زیر را تجربه می کنید، ممکن است افسرده باشید:

• احساس غمگینی، اضطراب یا پوچی
• احساس ناامیدی، بی ارزشی و بدبینی
• گریه زیاد
• احساس ناراحتی، عصبانیت یا خشم
• از دست دادن علاقه به سرگرمی ها و علایقی که زمانی از آنها لذت می بردید
• کاهش انرژی یا خستگی
• مشکل در تمرکز کردن، به خاطر سپردن یا تصمیم گیری
• آهسته تر حرکت کردن یا صحبت کردن
• مشکل در خوابیدن، بی‌خوابی یا خواب بیش از حد
• تغییر در اشتها یا تغییرات وزن
• درد فیزیکی مزمن بدون علت مشخص که با درمان بهبود نمی یابد (سردرد، مشکلات گوارشی، گرفتگی عضلات)
• افکار منفی درباره خودکشی، خودآزاری یا اقدام به خودکشی

علائم دپرشن در میان مردان، زنان، نوجوانان و کودکان نیز متفاوت است.

مردان ممکن است علائم مربوط به خود را تجربه کنند:

خلق و خوی: عصبانیت، پرخاشگری، تحریک پذیری، اضطراب یا بی قراری
احساسات: احساس پوچی، غمگینی یا ناامیدی
رفتارها: از دست دادن علاقه، عدم لذت بردن از فعالیت های مورد علاقه، احساس خستگی آسان، افکار خودکشی، نوشیدن بیش از حد، مصرف مواد مخدر، یا شرکت در فعالیت های پرخطر.
علایق جنسی: کاهش میل جنسی یا عدم عملکرد جنسی
توانایی های شناختی: ناتوانی در تمرکز، مشکل در انجام وظایف، یا عکس العمل های تاخیری در طول مکالمه
الگوهای خواب: بی خوابی، خواب بی قرار، خواب آلودگی بیش از حد، یا نخوابیدن در طول شب
سلامت جسمانی: خستگی، درد، سردرد یا مشکلات گوارشی

زنان نیز ممکن است علائم مربوط به خود را تجربه کنند: 

خلق و خوی: تحریک پذیری
احساسات: احساس غمگینی یا پوچی، مضطرب یا ناامیدی
رفتارها: از دست دادن علاقه به فعالیت ها، کناره گیری از مشارکت های اجتماعی یا افکار خودکشی
توانایی های شناختی: فکر کردن یا صحبت کردن آهسته تر
الگوهای خواب: مشکل در خوابیدن در طول شب، زود بیدار شدن یا خواب زیاد
سلامت جسمانی: کاهش انرژی، خستگی بیشتر، تغییر در اشتها، تغییرات وزن، سردرد یا افزایش گرفتگی عضلات

 کودکان ممکن است علائم مربوط به موارد زیر را تجربه کنند:

خلق و خوی: تحریک پذیری، عصبانیت، تغییر سریع خلق و خو یا گریه کردن
احساسات: احساس بی کفایتی (به عنوان مثال، “من نمی توانم هیچ کاری را درست انجام دهم”) یا ناامیدی، گریه کردن، یا غمگینی شدید
رفتارها: ایجاد مشکل در مدرسه یا امتناع از رفتن به مدرسه، دوری از دوستان یا خواهر و برادرها، افکار درباره مرگ یا خودکشی، یا آسیب رساندن به خود
توانایی های شناختی: مشکل در تمرکز، کاهش عملکرد مدرسه، یا تغییر در نمرات
الگوهای خواب: مشکل در خوابیدن، کم خوابی یا خواب بیش از حد
سلامت جسمانی: از دست دادن انرژی، مشکلات گوارشی، تغییر در اشتها، کاهش یا افزایش وزن

در کودکان ممکن است، به علت افسردگی پرخاشگری نیز بروز پیدا کند. که می‌توانید درباره این اختلال در مقاله پرخاشگری کودکان چیست و ۷ علل بوجود آمدن آن بخوانید.

علل شایع دپرشن:

دلایل متعددی برای افسردگی وجود دارد. آنها می توانند از بیولوژیکی تا شرایط زندگی متغیر باشند.

علل شایع عبارتند از:

سطوح هورمونی: تغییرات در هورمون‌های زنانه استروژن و پروژسترون در دوره‌های زمانی مختلف مانند چرخه قاعدگی، دوره پس از زایمان، پیش از یائسگی یا یائسگی ممکن است خطر ابتلا به دپرشن را در فرد افزایش دهد.

یکی از رایج‌ترین انواع افسردگی، افسردگی پس از زایمان است، که هم برای مادران و هم پدران ممکن است رخ بدهد. درباره این نوع در مقاله ۵ علائم افسردگی پس از زایمان بیشتر بخوانید.

سابقه خانوادگی: اگر سابقه خانوادگی افسردگی یا اختلال خلقی دیگری دارید، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این اختلال هستید.
ترومای اوایل دوران کودکی: برخی از رویدادها بر نحوه واکنش بدن شما به ترس و موقعیت های استرس زا تأثیر می گذارد.
ساختار مغز: اگر لوب پیشانی مغز شما کمتر فعال باشد، خطر افسردگی بیشتر است. با این حال، دانشمندان نمی دانند که آیا این قبل یا بعد از شروع علائم افسردگی اتفاق می افتد.
مشکلات پزشکی: برخی شرایط ممکن است شما را در معرض خطر بیشتری قرار دهد، مانند بیماری های مزمن، بی خوابی، درد مزمن، بیماری پارکینسون، سکته مغزی، حمله قلبی و سرطان.
مصرف مواد مخدر: سابقه سوء مصرف مواد یا الکل می تواند در بروز این بیماری تاثیر بگذارد.
درد: افرادی که درد عاطفی یا مزمن جسمی را برای مدت طولانی احساس می کنند، به طور قابل توجهی احتمال ابتلا به این اختلال را دارند.

برخی دیگر از عوامل بروز این اختلال می تواند بیوشیمیایی، پزشکی، اجتماعی، ژنتیکی یا شرایطی باشد. عوامل رایج عبارتند از:

ارتباط جنسی: شیوع افسردگی اساسی در زنان دو برابر بیشتر از مردان است.
ژنتیک: در صورت داشتن سابقه خانوادگی افسردگی، خطر ابتلا به دپرشن افزایش می‌یابد.
وضعیت اجتماعی و اقتصادی: وضعیت اجتماعی و اقتصادی، از جمله مشکلات مالی و وضعیت اجتماعی پایین، می تواند خطر ابتلا به دپرشن را افزایش دهد.
داروهای خاص: برخی از داروها از جمله برخی از انواع کنترل بارداری هورمونی، کورتیکواستروئیدها و بتابلاکرها ممکن است با افزایش خطر دپرشن مرتبط باشند.
کمبود ویتامین D: مطالعات نشان داده که علائم افسرده بودن با سطوح پایین ویتامین D در افراد مرتبط است.
هویت جنسیتی: بر اساس یک مطالعه در سال 2018، خطر ابتلا به افسردگی برای افراد تراجنسیتی تقریبا 4 برابر افراد دیگر است.
سوء استفاده از مواد: حدود 21 درصد از افرادی که دارای اختلال مصرف مواد هستند نیز این اختلال را تجربه می کنند.
بیماری های پزشکی: معمولا این اختلال با سایر بیماری های مزمن پزشکی همراه است. به طوری که از هر 4 نفر مبتلا به سرطان، 1 نفر دچار این اختلال می‌شود.
علل این اختلال اغلب با سایر عناصر سلامتی شما مرتبط است.

چگونه با افسردگی مقابله کنیم؟

برای مقابله با افسردگی سعی کنید سبک زندگی سالم داشته باشین:
ورزش و فعالیت بدنی
3 تا 5 روز در هفته حداقل 30 دقیقه فعالیت بدنی داشته باشید. ورزش می تواند تولید اندورفین را در بدن افزایش دهد، هورمونی که خلق و خوی شما را بهبود می بخشد.

از مصرف الکل و مواد مخدر خودداری کنید.
نوشیدن الکل یا استفاده از مواد مخدر ممکن است برای مدتی احساس بهتری در شما ایجاد کند. اما در دراز مدت، این مواد می توانند علائم افسردگی و اضطراب را بدتر کنند.

یاد بگیرید که چگونه محدودیت ایجاد کنید.
احساس غرق شدن می تواند علائم اضطراب و دپرشن را بدتر کند. تعیین حد و مرز در زندگی حرفه ای و شخصی می تواند به شما کمک کند احساس بهتری داشته باشید.

از خودتان مراقبت کنید.
می توانید با مراقبت از خود علائم دپرشن را بهبود بخشید. این شامل خواب کافی، خوردن یک رژیم غذایی سالم، دوری از افراد منفی و شرکت در فعالیت های لذت بخش است.

افسردگی چگونه درمان می‌شود؟

برای درمان این اختلال نسبت به تشخیص روانشناس یا روانپزشک، تراپی، دارو یا ترکیبی از هر دو می‌تواند موثر باشد.

تراپی:

صحبت کردن با یک درمانگر می تواند به شما در یادگیری مهارت های مقابله با احساسات منفی کمک کند. همچنین ممکن است از جلسات درمانی خانواده یا گروهی بهره مند شوید.

روان درمانی که به عنوان «گفتگو درمانی» نیز شناخته می‌شود، زمانی است که فرد با یک درمانگر آموزش دیده صحبت می‌کند تا عواملی را که به وضعیت سلامت روانی او کمک می‌کنند، شناسایی کند و یاد بگیرد که چگونه با آن کنار بیاید.

تراپی شناختی رفتاری (CBT)، تراپی دیالکتیکی (DBT)، نور درمانی، درمان تشنج الکتریکی (ECT) از جمله درمان هاییست که ممکن است برای شما در نظر گرفته شود.

برای آشنایی بیشتر با رفتار درمانی و انواع آن مقاله تراپی چیست و چرا خوبه و ۴ نوع آن را بخوانید.

داروها:

داروهایی همچون: مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs)، مهارکننده های بازجذب سروتونین و نوراپی نفرین (SNRIs) و داروهای ضدافسردگی سه حلقه ای و چهار حلقه ای برای شما در کنار روان درمانی یا به تنهایی تجویز شوند.

خوشبختانه این اختلال قابل درمان است، فقط کافیست که به برنامه درمانی خود پایبند باشید. به خاطر داشته باشید که شما قوی تر از این اختلال هستید.

به یاد داشته باشید شما تنها نیستید، ما در کلینیک روانشناسی کریمی نسب همواره در مسیر درمان، کنار شما خواهیم بود.

برای گرفتن نوبت مشاوره خود همین حالا با شماره ۰۹۳۰۸۴۹۹۷۱۵ تماس بگیرید.

منبع:

• Everything You Need to Know About Depression (Major Depressive Disorder)