علائم اضطراب و استرس چیست؟
اضطراب گاه به گاه بخشی طبیعی از زندگی است، بسیاری از مردم نگران چیزهایی مانند سلامتی، پول یا مشکلات خانوادگی هستند. اما اختلالات اضطرابی مشکلی فراتر از نگرانی یا ترس های موقتی است همچنین علائم اضطراب در این افراد متفاوت است.
برای افراد مبتلا به اختلال اضطرابی، این نگرانی ها هرگز از بین نمی‌روند و می‌توانند با گذشت زمان بدتر شوند. گاهی این اختلال می تواند در فعالیت های روزانه مانند عملکرد شغلی، تکالیف مدرسه و روابط تداخل ایجاد کند.
در ادامه درباره این اختلال، علائم و نحوه درمان آن بیشتر آشنا توضیح می‌دهیم.
اضطراب چیست؟
اضطراب یک احساس ناراحتی مانند نگرانی یا ترس است که ممکن است شدید یا خفیف باشد. هر فردی در مقطعی از زندگی خود ممکن است مضطرب شود که این امری طبیعی است. اما در اختلال اضطراب افراد از نوع شدید و متداوم آن رنج می‌برند.
انواع مختلفی از اختلالات اضطرابی وجود دارد، از جمله اختلال اضطراب فراگیر، اختلال هراس، اختلال اضطراب اجتماعی و اختلالات مختلف مرتبط با فوبیا.
برای آشنایی بیشتر با فوبیاها مقاله فوبیا چیست و ۱۰ نوع از شایع ترین فوبیاها را بخوانید.
علائم اضطراب چیست؟
هر نوع از اضطراب علائم و نشانه های خود را دارد.
اختلال اضطراب فراگیر
اختلال اضطراب فراگیر (GAD) معمولاً شامل یک احساس مداوم اضطراب یا ترس است که می‌تواند در زندگی روزمره اختلال ایجاد کند. این مانند نگرانی گه گاه در مورد چیزها یا تجربه اضطراب به دلیل رویدادهای استرس زا زندگی نیست.
افرادی که با GAD زندگی می‌کنند، برای ماه ها، اگر نه سال ها، مکرر اضطراب و مشکلات بزرگتری را تجربه می کنند.
علائم اضطراب فراگیر GAD عبارتند از:
- احساس بی قراری
- به راحتی خسته شدن
- مشکل در تمرکز
- تحریک پذیر بودن
- سردرد، درد عضلانی، معده درد، یا دردهای غیر قابل توضیح
- مشکل در کنترل احساس نگرانی
- مشکلات خواب، مانند مشکل در به خواب رفتن یا ماندن در خواب
اختلال پانیک
افراد مبتلا به اختلال پانیک دچار حملات پانیک مکرر و غیرمنتظره می‌شوند.
حملات پانیک دوره های ناگهانی ترس شدید، ناراحتی یا احساس از دست دادن کنترل هستند، حتی زمانی که هیچ خطر یا محرک واضحی وجود ندارد. البته همه کسانی که حمله پانیک را تجربه می‌کنند اختلال پانیک ندارند.
در طول حمله پانیک، فرد ممکن است موارد زیر را تجربه کند:
- ضربان قلب یا تپش قلب
- تعریق
- لرزش یا گزگز
- درد قفسه سینه
- احساس عذاب قریب الوقوع
- احساس خارج از کنترل بودن
افراد مبتلا به پانیک اغلب نگران زمان وقوع حمله بعدی هستند و فعالانه سعی می‌کنند با اجتناب از مکان‌ها، موقعیت‌ها یا رفتارهایی که با حملات پانیک مرتبط هستند از حملات بعدی جلوگیری کنند. حملات پانیک می‌تواند چندین بار در روز یا به ندرت چند بار در سال رخ دهد.
درباره اختلال پانیک و نحوه درمان در مقاله اختلال پانیک چیست و چه علائمی دارد؟ بیشتر بخوانید.
اختلال اضطراب اجتماعی
اختلال اضطراب اجتماعی یک ترس شدید و مداوم از زیر نظر گرفتن و قضاوت شدن توسط دیگران است. برای افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی، ترس از موقعیت های اجتماعی ممکن است چنان شدید باشد که به نظر می رسد خارج از کنترل آنها باشد.
برای برخی افراد، این ترس ممکن است مانع رفتن به سر کار، حضور در مدرسه یا انجام کارهای روزمره شود.
علائم اضطراب اجتماعی:
- سرخ شدن، عرق کردن، یا لرزش
- ضربان قلب یا تپش قلب
- دل درد
- وضعیت بدن سفت و سخت یا صحبت کردن با صدای بیش از حد نرم
- مشکل در برقراری تماس چشمی یا قرار گرفتن در کنار افرادی که آنها را نمی شناسند
- احساس خودآگاهی یا ترس از قضاوت منفی مردم در مورد آنها
درباره اضطراب اجتماعی و نحوه درمان آن در مقاله اضطراب اجتماعی چیست بیشتر بخوانید.
اختلال اضطراب جدایی:
اغلب تصور می‌شود که اضطراب جدایی تنها برای کودکان بوجود می‌آید. با این حال، بزرگسالان نیز می‌توانند از این مشکل رنج ببرند.
افراد مبتلا به اختلال اضطراب جدایی از دوری از افرادی که با آنها نزدیک هستند می ترسند. آنها اغلب نگران هستند که در زمانی که با هم نیستند اتفاق بدی برای عزیزانشان بیفتد. این ترس باعث می‌شود از تنها بودن یا دوری از عزیزان خود اجتناب کنند.
از علائم اضطراب جدایی می‌توان به کابوس در مورد جدا شدن یا وقوع حادثه برای نزدیکان این افراد اشاره کرد.
لالی انتخابی:
یک اختلال نادر مرتبط با اضطراب، لالی انتخابی است. لالی انتخابی زمانی اتفاق می‌افتد که افراد با وجود داشتن مهارت‌های تکلم عادی در موقعیت‌های اجتماعی خاص صحبت نمی‌کنند.
لالی انتخابی معمولاً قبل از 5 سالگی رخ می‌دهد و اغلب با کمرویی شدید، ترس، خجالت اجتماعی، ویژگی های اجباری، گوشه گیری و پرخاشگری همراه است. افراد مبتلا به لالی انتخابی اغلب با سایر اختلالات اضطرابی نیز تشخیص داده می‌شوند.
چه عواملی باعث بروز اضطراب می‌شوند؟
محققان دریافته‌اند که هم عوامل ژنتیکی و هم عوامل محیطی در خطر ابتلا به اختلال اضطراب نقش دارند.
عوامل خطر برای هر نوع اختلال اضطرابی متفاوت است. با این حال، برخی از عوامل عمومی عبارتند از:
- کمرویی یا احساس ناراحتی یا عصبی بودن در موقعیت های جدید در دوران کودکی
- قرار گرفتن در معرض استرس و افکار منفی زندگی یا رویدادهای محیطی
- سابقه اضطراب یا سایر اختلالات روانی در بستگان نزدیک
علائم اضطراب می تواند توسط موارد زیر ایجاد یا تشدید شود:
- برخی از شرایط سلامت جسمانی، مانند مشکلات تیروئید یا آریتمی قلبی
- کافئین یا سایر مواد/داروها
اگر فکر می کنید ممکن است اختلال اضطرابی داشته باشید، معاینه فیزیکی از یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی ممکن است به آنها در تشخیص علائم شما و یافتن درمان مناسب کمک کند.
علائم اضطراب چگونه درمان می‌شود؟
اختلالات اضطرابی معمولاً با روان درمانی، دارو درمانی یا ترکیبی از هر دو درمان می شوند. راه های زیادی برای درمان اضطراب وجود دارد، و شما باید با یک روانشناس مجرب همکاری کنید تا بهترین درمان را برای خود انتخاب کنید.
1. روان درمانی
روان درمانی یا «تراپی» می تواند به افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی کمک کند. برای مؤثر بودن، تراپی باید در جهت اضطراب های خاص شما و متناسب با نیازهای شما باشد.
برای آشنایی بیشتر با این روش درمان مقاله تراپی چیست و چرا خوبه و ۴ نوع آن را بخوانید.
1.ب) درمان شناختی رفتاری
درمان شناختی رفتاری (CBT) نمونه ای از یکی از انواع تراپی است که می تواند به افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی کمک کند.
در این نوع درمان روش های مختلف تفکر، رفتار و واکنش به موقعیت ها به افراد آموزش داده می‌شود تا به آنها کمک کند کمتر احساس اضطراب و ترس کنند. CBT به خوبی مورد مطالعه قرار گرفته است و استاندارد طلایی برای روان درمانی است.
مواجهه درمانی یک روش CBT است که برای درمان اختلالات اضطرابی استفاده می شود. مواجهه درمانی بر رویارویی با ترس های زمینه ساز اختلال اضطراب تمرکز دارد تا به افراد کمک کند تا در فعالیت هایی شرکت کنند که از آنها اجتناب کرده اند.
نوردهی درمانی نیز گاهی همراه با تمرینات تمدد اعصاب استفاده می شود.
2. درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد
یکی دیگر از گزینه های درمانی برای برخی از اختلالات اضطرابی، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) است. ACT رویکرد متفاوتی نسبت به CBT برای افکار منفی دارد. در این درمان از استراتژی هایی مانند تمرکز حواس و هدف گذاری برای کاهش ناراحتی و اضطراب استفاده می‌شود.
در مقایسه با CBT، ACT شکل جدیدی از تراپی است، بنابراین اطلاعات کمتری در مورد اثربخشی آن در دسترس است.
3. دارو درمانی
دارو اختلالات اضطرابی را درمان نمی کند اما می تواند به تسکین علائم کمک کند. روانپزشکان برای کاهش علائم اضطراب داروهایی از دسته داروهای ضد افسردگی، داروهای ضد اضطراب (مانند بنزودیازپین ها) و بتا بلاکرها را تجویز می‌کنند.
داروهای ضد افسردگی
داروهای ضد افسردگی برای درمان افسردگی استفاده می شوند، اما می توانند برای درمان اختلالات اضطرابی نیز مفید باشند. آنها ممکن است به بهبود نحوه استفاده مغز از مواد شیمیایی خاصی که خلق و خو یا استرس را کنترل می کنند، کمک کنند.
داروهای ضد افسردگی ممکن است چندین هفته طول بکشد تا شروع به کار کنند، بنابراین مهم است که قبل از نتیجه‌گیری در مورد اثربخشی دارو، فرصتی به آن داده شود.
اگر شروع به مصرف داروهای ضد افسردگی کردید، مصرف آنها را بدون تایید روانپزشک قطع نکنید. پزشک شما می تواند به شما کمک کند تا به آرامی و ایمن دوز خود را کاهش دهید. قطع ناگهانی آنها می تواند باعث علائم اعتیاد شود.
در برخی موارد، کودکان، نوجوانان و بزرگسالان کمتر از 25 سال ممکن است هنگام مصرف داروهای ضد افسردگی، به ویژه در چند هفته اول پس از شروع یا تغییر دوز، افکار یا رفتار خودکشی را افزایش دهند. به همین دلیل، افراد در هر سنی که داروهای ضدافسردگی مصرف می‌کنند، به‌ویژه در هفته‌های اول درمان باید به دقت تحت نظر باشند.
داروهای ضد اضطراب
داروهای ضد اضطراب می‌توانند به کاهش علائم اضطراب، حملات پانیک یا ترس و نگرانی شدید کمک کنند. رایج ترین داروهای ضد اضطراب، بنزودیازپین ها نامیده می‌شوند.
اگرچه گاهی اوقات بنزودیازپین ها به عنوان درمان های خط اول برای اختلال اضطراب فراگیر مورد استفاده قرار می‌گیرند، اما دارای مزایا و معایبی هستند.
بنزودیازپین ها در تسکین علائم اضطراب مؤثر هستند و سریعتر از داروهای ضد افسردگی تأثیر می‌گذارند. با این حال، برخی از افراد نسبت به این داروها تحمل بالایی دارند و برای رسیدن به همان اثر به دوزهای بالاتر و بالاتر نیاز دارند. حتی برخی افراد به آنها وابسته می‌شوند.
برای جلوگیری از این مشکلات، پزشکان معمولاً بنزودیازپین ها را برای دوره های زمانی کوتاه تجویز می‌کنند.
اگر افراد به طور ناگهانی مصرف بنزودیازپین ها را قطع کنند، ممکن است علائم اعتیاد را داشته باشند، یا ممکن است اضطراب آنها بازگردد. بنابراین، بنزودیازپین ها باید به آرامی قطع شود.
مسدود کننده های بتا
اگرچه بتابلاکرها اغلب برای درمان فشار خون بالا استفاده می‌شوند، اما می‌توانند به تسکین علائم فیزیکی اضطراب مانند تپش قلب، لرزش و سرخ شدن کمک کنند.
این داروها می توانند به افراد کمک کنند تا علائم فیزیکی را در صورت مصرف کوتاه مدت تحت کنترل داشته باشند.
انتخاب داروی مناسب
برخی از انواع داروها ممکن است برای انواع خاصی از اختلالات اضطرابی بهتر عمل کنند، بنابراین افراد باید از نزدیک با یک روانشناس یا روانپزشک خوب همکاری کنند تا تشخیص دهند کدام دارو برای آنها بهترین است.
برخی از مواد مانند کافئین، برخی از داروهای سرماخوردگی بدون نسخه، داروهای غیرقانونی و مکمل های گیاهی ممکن است علائم اختلالات اضطرابی را تشدید کنند یا با داروهای تجویز شده تداخل داشته باشند.
بنابراین صحبت با یک پزشک متخصص الزامیست تا یاد بگیرید که کدام مواد بی خطر هستند و از کدام مواد باید اجتناب کنید.
انتخاب دارو، دوز دارو و برنامه درمانی مناسب باید تحت نظر متخصص و بر اساس نیاز فرد و وضعیت پزشکی او باشد. شما و پزشکتان ممکن است قبل از یافتن داروی مناسب، چندین دارو را امتحان کنید.
به طور کلی در ارتباط با اختلالات اضطرابی مهم ترین چیز در پیدا کردن درمان مناسب، صحبت با یک متخصص است. یک متخصص خوب نه تنها به شما در داشتن یک برنامه درمانی کمک می‌کند بلکه مدیریت و کنترل اضطراب خود را به شما می‌آموزد.
به یاد داشته باشید که شما هیچوقت تنها نیستید. ما در کلینیک روانشناسی کریمی نسب در تمامی مراحل از تشخیص تا درمان کنار شما هستیم.
منبع:
دیدگاهتان را بنویسید